Niech będzie pochwalony Jezus Chrystus!
W piątek 30 września br. przyjechaliśmy na postulat w klasztorze franciszkanów w Gnieźnie. Choć nie jesteśmy jeszcze zakonnikami, będziemy żyć na sposób zakonny, aby nasze powołanie mogło być lepiej rozeznane zarówno przez nas samych, jak i przez naszych współbraci zakonników. Czy będąc w zakonie franciszkańskim bardziej się uświęcę i przyniosę większą chwałę Panu Bogu? Czy życie zakonne jest wolą Pana Boga wobec mnie? – między innymi takie pytania sobie zadajemy.
Ojciec Rafał Zarzycki, mistrz postulatu, stopniowo zapoznaje nas z życiem zakonnym: z duchowością franciszkańską, nowymi modlitwami i nabożeństwami, nowymi obowiązkami.
Również stopniowo, coraz lepiej poznajemy się nawzajem. Dzielimy się radością z tej wielkiej łaski bycia postulantami. Okazujemy to poprzez wzajemną pomoc i szacunek przy wykonywaniu obowiązków i wspólnych prac, a przede wszystkim poprzez zaangażowanie w modlitwę, od której jakości – jak mówił św. o. Maksymilian Maria Kolbe – wszystko zależy w życiu duchowym.
Pax et bonum! Pokój i dobro!
Zdjęcia:
Nasza pierwsza Msza Święta w kaplicy, w której codziennie spotykamy się na wspólnych modlitwach. Mszę celebrował ojciec Rafał, magister postulatu.
Wśród naszych obowiązków jest dbanie o czystość na terenie klasztoru, przygotowywanie posiłków i sprzątanie po nich. Mamy też przypisane funkcje, jak np. fryzjer, zakrystian, czy fotograf.
Stałym punktem dnia są wspólne posiłki i wspólne spotkanie rekreacyjne – czas kiedy możemy się lepiej poznać, integrować i wzajemnie umacniać.
W niedzielę wieczorem o. Rafał zabrał nas na spacer po Gnieźnie.
W poniedziałek, 3 października, wzięliśmy udział w uroczystym nabożeństwie Przejścia św. Franciszka do wieczności (Transitus).
